Bu bu buu???

Aziz Nesin'in muni hikayesinde adam çocuğun her gördüğü şeyde ağzından dökülen muni? sorusuna sabırla, defalarca cevap verir. Muni soruları devam eder, eder, eder... Can'ın meraklı halini gördükçe aklıma bu hikaye geliyor.

En son bir eşyayı kim kullandıysa veya kime aitse Can etiketliyor ve sonra oyununa geri dönüyor. Örneğin Kaan bir tornavida getirdiyse, Can'dan son hüküm geliyor: Bu bu baba! Ayakkabılarımı çıkararak eve giriyorum. Merhabadan önce elbet bir giriş yapılmalı. Parmak ayakkabıları gösteriyor ve "buuu anne!".

Ayşe temizlik yapıyor, Can hemen kovayı gösteriyor ve tabi ki " buuu aba". Salonda yürürken işaret parmağı önde Can arkada her eşyaya söylenecek bir şey var.

Her zaman her şeyi bilmek mümkün olmuyor. Sonuçta şunun şurası sadece 18 aydır dünyayı öğreniyor. Ne oldugunu bilmediği veya isminden emin olmak istediği eşyalarda parmak aynı şekilde kalkıyor ve soru geliyor: "Bu bu buu..?"
Soru anlaşılmadıysa tekrar: "Bu bu buu?"
"Bu bir limon sıkacağı"
Cevaptan sonra da şu ses mutlaka çıkarılmalı: "hııı..."