Ailemin kutu kutu hayatları var bu blogda. Keyif aldığımız yemek, gezi, kitap, annelik... hakkında herşeyden biraz.

9 Şubat 2012 Perşembe

Şimdi biz de okullu olduk!

Son 4 haftasonunda Kaanla beraber İstanbul Parenting Class'da 1-3 yaş çocuk eğitimi konusunda bir kursa devam ettik. Kaanla cankulağıyla, kimi zaman kendimizi eleştirerek, kimi zaman bu konuda süperiz diye birbirimizi kutlayarak dinledik.  1-3 yaş aralığı oldukça geniş bir aralık ve 1 yaşını yeni doldurmuş bir çocukla 20 aylık bir çocuk arasında dağlar kadar fark olduğunu görmekle ve yaşamakla birlikte önerileri kabul edilebilir ve mantıklı bulduk. Bu arada kendimizi de değerlendirdik. Koşturmaktan ve günü yakalamaya çalışmaktan düşünmediğimiz konuları düşündük.

Biz Cumartesi günleri 2 saat okullu olurken, Can yeni kelimeler ve sesler eşliğinde anlaşılır, anlaşılmaz uzun uzun cümleler kuruyor ve onu heyecanla dinlemeye devam ediyoruz. Şu sıralar en çok kullandığı kelimeler: "Paaaat dedi"(pat diye düşmek), babay (baybay), bebe, nane, aç(acı)...

Bugün Kaan 10 günlüğüne Amerika'ya gitti. Bakalım Cancini'nin tepkisi ne olacak merak ediyorum. IPC'de ayrılıklarla ilgili tavsiyelerden birisi de bir süre ayrılacak aile bireyinin bir eşyasının çocuğa verilmesi ve dönene kadar saklamasının istenmesi, yokluğunda hatırlatılması. Böylece hem aile bireyinin onu terkettiğini düşünmesi önleniyor, hem sık sık hatırlaması sağlanıyor. (Bizde işe yaradı. Dönüşünde koşarak çekmeceden çıkartıp kartını geri verdi.)