UB40 ve Nostalcik haftasonu

Yazmayalı çok oldu. Ama yazamıyorum ki, bir yandan uykusuzluk, bir yandan iş yetiştirme telaşı, sabah erken uyanma, Zuzu Can'ın gece uyanmaları... Yok yok şikayet etmiyorum ama hem tempolu çalışmak, hem bebek zormuş. Allah uzun mesai çalışmak zorunda kalan annelere kolaylık versin:)

Haftasonu çalışarak geçse de, güzel bir haftasonuydu. UB40 konseri çok keyifliydi. Aylar sonra kana karışan alkolün de etkisi vardır muhakkak ama tüm şarkılara eşlik etmek, yıllar öncesine dönmek, itiş kakış yaşamadan güzel bir gece geçirmek çoook iyi geldi. Malum yaş ortalaması yüksekti. Biz de yaşlanmışız demek. It's impossible, Kingston Town vs. vs hepsine eşlik ettik, Ali Campbell'i Music&Lyrics filmindeki Hugh Grant'e benzetsek de yine de ses yerindeydi.

Red red wine işte burada! Ama Kaan dansedince biraz hareketli olmuş...

Asıl aktivite ise Can Luca'yla tanışmamızdı. Minik adamı çooook sevdik! Resimlere bakınca neden birlikte oğluşlarla daha güzel fotolar çekmemişiz  diye hayıflandım. Burçak, Hande, Hande, Alp Abisi ve Canlar... Ama muhabbetten insanın aklına gelmiyor ki!

İlk tanışmalarında ilk önce Can bir hamle yaparak, Can Luca'nın yüzüne dokunmaya çalıştı, sonra da Can Luca. Sonra yanyana oturup birbirlerinin ayaklarına dokunmaya başladılar. Sanki aralarında 15 gün olması, aynı hareketleri yapmalarını gerektirirmiş gibi... Can karın üstü yatmaya karşı olduğu için oturdu, Can Luca ise Hande'nin tanımıyla tam bir komando gibi salonda gezinmeye başladı. Birkaç foto koymak için yarını beklemek gerekecek. Antonello'nun İtalyanca tezahuratlarına Can, "ne demek istiyorsun?" dercesine baktı ( Türkçeleri anlıyor ya!), Alp çok güzel resimler çizdi, Can Luca yeni öğrendiği "tel sarar" hareketini yaparken, bizimki de "el çırpar" hareketini yaptı. Yazarken bile güldürüyor bu hareketler beni.

Yine buluşmalıyız! Bakalım bir sonraki buluşmada yürüyecekler mi?