Çok heyecan verici bir başlık. Ama Can zaten hep konuşuyordu kendince. Sadece şimdi onu biraz daha fazla anlamaya başladık. Mesela Düvee gibi havalı kelimeler uzun süredir hayatımızdaydı, ne olduğunu bilmesek de... Bu ne sorusunun cevabı, genelde şu meşhur "düvee"ydi. Sonu gelmeyen, dakikalarca süren cümleler ve telefon konuşmaları da var.
Şimdi yeni kelimelerimiz var. Orada(oyda) ve burada(buyda). Hatta cümle bile kurabiliyor. Bu buyda... Bu oyda...
Al dediğimizde ansızın ağzından "ver" çıkıyor. "Aç" çok revaçta başka bir kelime ve tabi kapat. Kaan askerlik arkadaşı olduğu için evin bir ucundan öbür ucuna çağırmak için genelde "Kaaa... Kaaa...." diye bağırması yetiyor.
Akrabalık ilişkilerini anne, baba, abi, dede ve aba(abla) ile çözdü. Ayrıca, nar(nar), mum, aydede var hayatımızda. Bir gün penceresinden bakarken arka bahçede Noelbabayla tanıştı. Ama tanışması aydedeyle tanışmasının ertesi gününe denk gelince, yeni bir isim buldu: aybaba.
Babaanne demek zor ama onun da yeni bir adı var: Mani
Daha dün annemizin kollarında koşarken melodisinde farklı güfteyle yeni şarkılar söylüyor.
Nasılsın sorusuna hemen cevap geliyor: iiiii...
Söylediğimiz kelimeleri taklit etmeye çalışıyor. Bazen inanamıyoruz, ağzından bir andan çıkıverince; tahta, geyik...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder