Ailemin kutu kutu hayatları var bu blogda. Keyif aldığımız yemek, gezi, kitap, annelik... hakkında herşeyden biraz.

23 Şubat 2011 Çarşamba

Ah bu adam...

Can, yürüyememesine rağmen bu aralar hareketin doruklarında. Emeklemek de zoruna geldiği için biraz popo üstü hareketleri sonrası mızırdanıp yürütülmek istiyor. Koşar adım yürürken o minicik adımlarına yetişmek zor olabiliyor! Haftasonu Bolu'ya gidiyoruz. Bakalım bundan önceki tatillerimiz kadar rahat ve keyifli geçecek mi?
Kaan 9 günlük San Francisco seyahati sonrası Can'ı çok büyümüş ve hareketlenmiş buldu.
Bu aralar Can,
- Hep kalkmak ve yürümek istiyor, yatağının korkuluklarına tutunup yatağında yürüyor,
- Yemek sandalyesinde fıkır fıkır oynuyor, hala elinden her şeyi atıp uzun uzun arkadasından bakıyor,
- Arabasına binip ayaklarıyla ilerliyor,
- Çığlıklar atıyor, sesi bizi bile şaşırtıyor

9. ay kontrolüne biraz gecikmeli gittik. Doktoru, Gülşah Hanım, bu aydan itibaren her şeyi yiyebileceğini, sofra yemeklerine başlayabileceğini söylemiş.Tabi baharatsız, tuzsuz, şekersiz. Artık beyaz peynir, yumurta sarısı, Etimek'den bunalmış küçük bey sabah kahvaltısında artık krepler, sütlü omletler yiyebilecekmiş.

Bu kıpır kıpır adamı gün içinde o kadar çok özlüyorum ki!